Titanica zbudowali profesjonaliści – Noe był tylko amatorem

Skończyłem bardzo dobrą szkołę. Wydział elektrotechniczny na ČVUT w Pradze. Szkoła pokazała mi piękno i doskonałość matematyki oraz nauczyła szybko i efektywnie wyszukiwać ważne informacje, ukryte pod stertami papieru.

Kiedy opuściłem instytut badawczy i wybrałem drogę amatorskiego obrońcy lasów, nie przypuszczałem, że moja szkoła będzie jedynym argumentem przeciw poglądom, które propagowałem. W Pradze nauczyłem się, że ważne jest argumentować przy użyciu właśnie argumentów, a nie tym, jaką szkołę się ukończyło. Ważne było rozwiązanie równania różniczkowego, a nie szkoła, z której badacz pochodził. Wydział leśnictwa w Zwoleniu jest inną szkołą, uczą się tam innych rzeczy niż ja w Pradze i dlatego argument leśników, że przecież to, co mówię to herezja, słyszałem bardzo często.

W Pradze studiowałem przetwarzanie informacji i z rozmów z profesorami wspominam jedną interesującą historię. Dotyczyła ona tego, czym zajmował się wydział, na którym studiowałem.

Jest to historia kobiety o imieniu Hedwig Eva Maria Kiesler, która urodziła się w 1913 r. w Wiedniu. Bogata i rozpieszczona córka bankiera wychowywała się w przepychu i w okresie dojrzewania wymyśliła, że będzie gwiazdą srebrnego ekranu. Zmieniła nazwisko na Hedy Lamarr i jako osiemnastolatka nakręciła film „Extase”. Nie byłoby w tym niczego nadzwyczajnego, gdyby nie to, że w filmie występowała nago – jako pierwsza w historii! Papież Pius XII oraz Hitler natychmiast zakazali emisji filmu, czym w efekcie zrobili z niego hit, a Hedy w jedną noc stała się gwiazdą filmową.

Potem było już łatwo. Została najpiękniejszą twarzą Hollywoodu, nakręciła wiele filmów i – jak to czasem w życiu bywa – miała sześciu mężów i trójkę dzieci. Zmarła zapomniana w 2000 r., a jej prochy rozsypano w lesie wiedeńskim (Wienerwald), tak jak zawsze chciała.

Dlaczego właśnie o niej piszę?

To oczywiste. Ta hollywodzka piękność, pierwsza aktorka, która rozbierała się przed kamerą i udawała orgazm, w 1942 r. w USA opatentowała szczególny rodzaj modulacji wysyłanego sygnału, przy którym synchronicznie przełącza się odbiornik i nadajnik. System takiej transmisji, znany jako FHSS (Frequency-hopping spread spectrum), jest niezwykle wytrzymały wobec zakłóceń i podsłuchu. Dlatego Hedy zaoferowała go amerykańskiej marynarce do bezpiecznego nakładania torped. Marynarka amerykańska nie skorzystała z tego patentu podczas wojny i dopiero w 1959 r., po upływie prawa do opatentowania, ten typ transmisji zaczęła w swoich urządzeniach wykorzystywać amerykańska firma Sylvania Electronic System Division. Po raz pierwszy użyty został podczas kryzysu kubańskiego, a do cywilnego wykorzystania udostępniono go dopiero w połowie lat 80. Dzisiaj ten sposób transmisji, opatentowany przez hollywodzką aktorkę, wykorzystujemy w nawigacji GPS, w telewizji satelitarnej, w sieciach operatorów komórkowych i we wszystkich urządzeniach Wi-Fi.

Hedy Lamarr otrzymała w USA za swoje odkrycie honorowe odznaczenie za zasługi w rozwoju ELEKTROTECHNIKI. Bez jakiegokolwiek specjalistycznego wykształcenia w tej dziedzinie. Aktorka stała się jednym z najbardziej istotnych elektrotechników naszych czasów.

Zawsze wspominam tę historię, gdy w różnych debatach płynie ze strony leśników przeciwko moim argumentom jeden kontrargument: „Jak elektrotechnik może doradzać leśnikom jak ma wyglądać las!”.

Juraj Lukáč

Tłumaczenie: Anna Patejuk