Kwietniowy numer Dzikiego Życia już w sprzedaży

Zachęcamy do sięgnięcia po nowy, kwietniowy numer Dzikiego Życia.

W środku, na 16 stronach, znaleźć można m.in.:

• tekst „Konferencja dla Tatr” autorstwa Radosława Ślusarczyka i Grzegorza Bożka, którzy, w kolejnym już artykule, opisują nowe fakty dotyczące planów przebudowy kolei linowej na Kasprowy Wierch i problemy dotyczące sporządzenia przez inwestora – Polskie Koleje Linowe raportu oddziaływania inwestycji na środowisko. W tekście znajdziemy relację z, niedawno odbytej w Krakowie, konferencji, na której nagłaśniano temat konieczności sporządzenia raportu. Autorzy piszą: „Zastanawiający jest fakt pokątnych układów Parku z PKL i burmistrzem Zakopanego, Piotrem Bąkiem”. Dzisiaj wiadomo, że istnieje duże prawdopodobieństwo, że inwestor nie będzie musiał wykonać raportu. Na konferencję przybyli prof. Henryk Okarma i Prof. Zbigniew Mirek, który ostrzegał – „Jeśli na tak cennym obszarze, jakim są Tatry, raport ma być niepotrzebny, to jest to precedens otwierający furtkę do inwestowania bez ograniczeń w innych obszarach chronionych”;
• tekst „Cały świat w obronie Puszczy” Joanny Chaniło, który opisuje przebieg Międzynarodowego Dnia Solidarności z Puszczą Białowieską, który miał miejsce 3 marca br. Ludzie, w różnych częściach świata, apelowali do prezydenta Lecha Kaczyńskiego, o zapewnienie należytej ochrony ostatniemu pierwotnemu lasowi Europy. Akcja dla Puszczy, koordynowana przez Światową Sieć Solidarności z Puszczą Białowieską (B.I.So.N. – Białowieża International Solidarity Network) odbyła się w wielu krajach całego świata. Joanna Chaniło pyta: „Czy Prezydent RP podejmie konkretne działania, żeby Puszcza Białowieska była objęta jednorodnym zarządzaniem i ochroną?”;
• „Apel w sprawie najsłynniejszego lasu Europy”, który został skierowany do Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego przez BISON – Bialowieza International Solidarity Network w Międzynarodowym Dniu Solidarności z Puszczą Białowieską. W apelu znajduje się prośba do Prezydenta o objęcie przez Niego Puszczy Białowieskiej osobistym protektoratem, podjęcie odpowiedniej inicjatywy ustawodawczej, by chronić Puszczę jako narodowe i europejskie dziedzictwo najwyższej rangi;
• tekst „Żałosne harce w Tatrzańskim Parku Narodowym” Prof. Zbigniewa Mirka na temat problemów związanych z rozbudową kolei linowej na Kasprowy Wierch. Profesor po raz kolejny podkreśla znaczenie konieczności sporządzenia raportu oceny oddziaływania inwestycji na środowisko. Przede wszystkim dlatego, „ponieważ tak nakazuje prawo broniące wielkiej wartości i dobra wspólnego, jakim jest przyroda najbardziej unikatowych fragmentów dzikiej przyrody”. Zaznacza ponadto: „Jeśli ktoś uważa, że dla tak unikatowego obszaru i przy tak poważnej inwestycji, nie potrzeba Raportu mówiącego o jej przewidywanych skutkach dla środowiska, to należałoby zapytać, dla jakich wobec tego obszarów i inwestycji Raport w ogóle jest potrzebny”. Podsumowując swój artykuł zadaje wreszcie znamienne pytanie – „Co powiedzielibyście Panowie podejmujący dzisiaj te nieodpowiedzialne decyzje, gdyby ktoś na Waszych oczach próbował niszczyć np. rękopis „Króla Ducha” czy „Pana Tadeusza”?”;
• tekst „Prawo Śniegu czy Prawo Górskie?” Tomasza Kudłacza. Autor pisze, że „Pod płaszczykiem troski o interes społeczny, właściciele wyciągów narciarskich i kolejek linowych dążą do uchwalenia tzw. Prawa Śniegu. Ustawa taka umożliwiłaby wywłaszczenia właścicieli gruntów, którzy nie chcą zgodzić się na budowę lub użytkowanie infrastruktury narciarskiej na ich terenach”. W artykule znajdziemy opis konfliktów pomiędzy właścicielami gruntów a gestorami wyciągów narciarskich, przykłady nadużyć i oszustw ze strony inwestorów w Szczyrku i Zakopanem, gdzie z rażącym naruszeniem prawa wybudowano instalacje służące do sztucznego naśnieżania stoku narciarskiego na Gubałówce, poznajemy kulisy sporu rodziny Gąsienicy-Byrcynów z PKL-em. „Prawo śniegu”, forsowane m.in. przez Ligę Polskich Rodzin, ma być prawną furtką do „rozwiązywania problemów” z niepokornymi góralami;
• tekst „Wilcza "strategia" na Podkarpaciu” Radosława Szymczuka na temat powstałej pod koniec 2005 roku „Strategii ochrony i gospodarowania populacją wilka w województwie podkarpackim”. Autor opisuje wady projektu „Strategii...”, m.in. brak danych na temat drapieżnictwa wilków na zwierzętach gospodarskich, dynamiki tego zjawiska, rozmieszczenia szkód, stopnia ich nasilenia w poszczególnych obszarach, kwot wypłacanych odszkodowań, stosowania metod zapobiegania szkodom, co pomogłoby ocenić wpływ wilków na lokalną gospodarkę hodowlaną. Swój artykuł podsumowuje: „Regionalne strategie ochrony i gospodarowania populacją wilka są potrzebne, ale muszą obejmować wszystkie aspekty problemu ochrony wilka w Polsce. Nie mogą natomiast stanowić „koncertu życzeń” hodowców i myśliwych”. Obok artykułu Radosława Szymczuka znaleźć można, opinię – negatywną, Komisji Ochrony Zwierząt i Ogrodów Zoologicznych Państwowej Rady Ochrony Przyrody pod przewodnictwem Prof. dr. hab. Andrzeja Bereszyńskiego na temat „Strategii...”;
• tekst „Ojcowski Park Narodowy – 50 lat i koniec?” Mariusza Waszkiewicza na temat problemów jednego z najstarszych polskich parków narodowych. Autor pyta: „Czy Ojcowski Park Narodowy umrze w 50. rocznicę swojego powstania?”, i ostrzega „Wszystko wskazuje, że ten czarny scenariusz może się sprawdzić, jeżeli lokalne samorządy, przy poparciu Ministerstwa Środowiska, zrealizują swoje plany ws. zagospodarowania przestrzennego”. Zagrożona jest otulina Ojcowskiego PN przez zabudowę osiedla mieszkaniowego, obiektów sportowych, parkingów i sklepów;
• wywiad „Działamy by zachować krajobraz” z Krzysztofem A. Worobcem, liderem Stowarzyszenia na rzecz Ochrony Krajobrazu Kulturowego Mazur „Sadyba”. Wywiad prezentuje problemy ochrony dziedzictwa przyrodniczego i kulturowego Mazur, podejmowane działania dla ratowania przyrody i kultury na terenie, z którym związany jest Krzysztof A. Worobiec;
• tekst „Ekologiczne JA – w poszukiwaniu nowej tożsamości człowieka”Ryszarda Kulika. Autor stawia interesującą tezę: „Poczucie JA, z którego jesteśmy tak dumni i do którego tak jesteśmy przywiązani, może doprowadzić nas i całą planetę do katastrofy. Natomiast to, co wydaje się nam mało istotne w nas, a nawet czego nie dostrzegamy – może nas uratować”. Rozwijając wątek, Kulik próbuje odpowiedzieć na pytanie - Kim jestem?, pisze o uzależnieniu człowieka, nadkonsumpcji, tendencji ludzi do koncentrowania się na sobie i jego poczuciu oddzielenia. Wreszcie, dochodzi do określenia Ekologicznego JA, którego immanentną cechą jest współzależność, istniejąca między nami a innymi ludźmi czy środowiskiem;
• tekst Juraja Lukáča „Wilkom jest zimno”, który pochodzi z internetowego bloga, który autor prowadzi pod adresem jurajlukac.blog.sme.sk na zaproszenie słowackiego dziennika „SME”. To pierwszy tekst lidera słowackiej organizacji „Vlk”, co miesiąc w „Dzikim Życiu” będzie się pojawiać jeden wybrany tekst;
• tekst Grzegorz Czerwińskiego „Z zagadnień romantycznego doświadczenia przestrzeni (o jednym wierszu Mickiewicza)”. W kolumnie „Literatura o człowieku i przyrodzie”, tym razem poznajemy jeden utwór „Stepy Akermańskie”, pochodzący ze „Sonetów krymskich” Adama Mickiewicza. Dogłębna analiza utworu pozwala poznać, jaką podróż przemierza wędrowiec przez step, jak niezwykła jest przyroda stepu i w jak niezwykły sposób jest tam opisana cisza. Ten, znany ze szkolnych podręczników, utwór, jawi nam się tutaj w zupełnie nowym świetle;
• felieton Ryszarda Kulika „Czym jest ciało?”, o trudnym rozumieniu naszego powiązania z przyrodą, która – pozornie – wydaje się być poza nami. Autor pisze: „Między ciałem a dziką przyrodą istnieje bardzo ścisły związek. Jakby na to nie patrzeć, ciało jest najbliższym nam kawałkiem dzikiej przyrody. Łączy nas z całym wszechświatem, bowiem składa się z materii, tej samej, co gwiazdy, drzewa, rzeki, zwierzęta i kamienie. Mało tego – przez nasze ciało nieustannie przepływa cała ta materia. To, co jest chmurą, za chwilę będzie moimi łzami, krwią. To, co jest promieniem słońca, za chwilę będzie moim wewnętrznym ciepłem i energią. To, co jest wiatrem, za chwilę będzie moim oddechem, a gleba wkrótce zamieni się w moje tkanki”. Nie może dziwić, że dochodzi on do przekonania, iż jesteśmy przyrodą;
• Wieści z kraju i Wieści ze świata, stałe rubryki, które opisują najciekawsze wydarzenia z Polski i świata na temat ochrony dzikiej przyrody, a które można znaleźć w polskich i zagranicznych portalach, gazetach i stacjach radiowych;
• informacje o organizowanych warsztatach – szkoleniu Strażnicy Miejsc Przyrodniczo Cennych i warsztacie „Bioregion Sudety”.

Miesięcznik Dzikie Życie jest dostępny w sprzedaży w salonach EMPIK oraz w prenumeracie. Przy prenumeracie należy wpłacić kwotę równą cenie jednego numeru (4,00 zł) pomnożoną przez ilość zamawianych egzemplarzy. Wpłaty prosimy kierować na nasze konto, podając na blankiecie swój dokładny adres oraz zaznaczając, od którego numeru zaczyna się prenumerata.
Konto: Pracownia na rzecz Wszystkich Istot, BS Bystra, 158133 0003 0001 0429 2000 0001

Miesięcznik Dzikie Życie. Jedyne pismo ekologiczne w Polsce (ukazuje się od 1994 r.), które odważnie, dociekliwie i bezkompromisowo pisze o niszczeniu i ochronie przyrody. Na łamach miesięcznika publikują wybitni naukowcy, przyrodnicy i autorytety świata nauki i kultury, przedstawiane są problemy ekologiczne i prezentowane istotne teksty dotyczące światopoglądu ekologicznego.