12-1/54-55 1998/1999 Gru 1998 / Stycz 1999
Wiersz
Długo szperałam w pożółkłych herbarzach
wodziłam palcem po zamazanych liniach drzew genealogicznych
ich giętkie gałęzie prowadziły
jak setki małych ścieżynek
do przodków
Z ulgą i zdziwieniem odkrywałam
prababkę Rzekę
(za młodu niesforną bardzo
i nawet ekscentryczną troszeczkę
ku niepokojowi jej ciężkawych ciotek
– Gleb zapiętych szczelnie w dostojne
suknie brązów brunatności i czerni)
Moi pra - pradziadowie
o długich brodach mchów
kiwali ze zrozumieniem kamiennymi głowami
i szeptali coś długo ledwo słyszalnie
spierzchniętymi ustami głazów zarosłych
Także z moim stryjem – Wiatrem
mamy nieco wspólnej
błękitnej krwi
a jest to błękit wyjątkowy
nie jakiś tam paryski bo wuj
nigdy nie przepadał za tym miastem
(czasem tylko
wypiwszy nieco za dużo
upojnych wód źródlanych
leciał z dzikim chichotem
rozwiewać suknie wypindrzonych Paryżanek)
Krystyna Laskowska
z włóczęgi po Beskidzie Niskim
Zachęcamy Was bardzo serdecznie do wsparcia naszego miesięcznika Dzikie Życie. Każda, nawet najmniejsza wpłata, przyczynia się skuteczniejszego promowania wiedzy o dzikiej przyrodzie i jej ochrony.