The International Olympic Committee
Lausanne, Chateau de Vidy, Szwajcaria
Ważąc decyzję o przyznaniu
Zakopanemu prawa organizacji Zimowych Igrzysk Olimpijskich w 2006
r. musicie Państwo wiedzieć, że:
- Wszystkie najważniejsze organizacje i instytucje ochrony
przyrody pozarządowe1, rządowe2 oraz
naukowe3 mówią kategorycznie NIE organizacji igrzysk
olimpijskich w Tatrzańskim Parku Narodowym (TPN), który jest
najcenniejszym polskim parkiem narodowym, centrum endemizmu i
bioróżnorodności o randze światowej oraz Międzynarodowym Rezerwatem
Biosfery MaBUNESCO.
- Wszystkie największe i najważniejsze polskie organizacje
pozarządowe zawiązały w 1996 r. Koalicję „Ratujmy Karpaty”, której
celem jest użycie wszelkich środków na skalę krajową i
międzynarodową, by nie dopuścić do dewastacji TPN przez ewentualną
zimową olimpiadę.
- Forsowanie tej koncepcji przez polskie władze spowoduje
konieczność odwołania się do międzynarodowych instytucji stojących
na straży praw człowieka i ratyfikowanych przez Polskę
konwencji.
- Poprzedni premier Rzeczypospolitej Polskiej stwierdziwszy
osobiście w TPN, iż konkurencje olimpijskie i ich potrzeby terenowe
są sprzeczne z polskim prawem ochrony przyrody stwierdził, że nie
dopuści do zniszczenia przyrody Parku i nigdy nie da gwarancji
rządowych pomysłowi, który miałby do takich skutków prowadzić.
- Projektu imprez olimpijskich w TPN nigdy nie poddano żadnej
procedurze prawnej wymaganej przez polskie i międzynarodowe prawo.
Nie wykonano też dlań obligatoryjnej Oceny Oddziaływania na
Środowisko.
- Nie przedłożono oficjalnego wniosku o zgodę na ingerencję w
teren Parku żadnej z instytucji decydujących o użytkowaniu jego
terenu – dyrekcji TPN i Radzie Naukowej TPN; nie uzyskano także
zgody Ministerstwa Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i
Leśnictwa.
- Wpływowe lobby biznesowo-sportowe uruchomiło natomiast
polityczne naciski w najwyższych władzach RP, doprowadzając do
podjęcia w dn. 25 lipca 1998 r. przez Sejm RP pospiesznej i
enigmatycznej Uchwały o ogólnym poparciu dla Olimpiady w Zakopanem.
Jest ona sprzeczna z obowiązującym prawem ochrony przyrody oraz
wymaganym przez to prawo, finalizowanym nowym Planem Ochrony TPN.
Oba te akty nie dopuszczają organizacji masowych imprez na obszarze
Parku.
- Uchwała Sejmu RP sugeruje też konieczność takiego złagodzenia
prawa, by Olimpiada mogła się odbyć, co jest sprzeczne nie tylko z
ideą dla której to prawo stworzono, ale także z zapisem w
Konstytucji RP. Natomiast argumentacja, że tylko w ramach
przygotowań olimpijskich jest możliwa poprawa infrastruktury
komunikacyjnej i ekologicznej regionu zakrawa na szantaż – Państwo
i samorządy są ustawowo zobowiązane do podjęcia takich
działań.
- Presja na rozbudowę funkcji sportowo-rekreacyjnych w TPN trwa
od lat i środowiska ekologiczne wielokrotnie zwracały uwagę, że ze
względu na bardzo niepewne warunki śniegowe niskich gór,
niekorzystną orografię terenu potencjalnych tras narciarskich i
rosnący deficyt wodny Zakopanego, pomysły rozwijania tu wielkiego
ośrodka sportów zimowych jest nieracjonalne i niekonkurencyjne dla
ośrodków alpejskich. Tym bardziej dotyczy to organizacji igrzysk
olimpijskich. Brak umiejętności wypracowania oryginalnej,
dostosowanej do specyfiki tego regionu, koncepcji zrównoważonego
rozwoju zastąpiono kalką z nieproporcjonalnych co do skali ośrodków
wypoczynkowych Alp i Kordylierów.
Reasumując
PRÓBA ORGANIZACJI IGRZYSK OLIMPIJSKICH W TATRZAŃSKIM PARKU
NARODOWYM JEST POMYSŁEM BARBARZYŃSKIM, SPRZECZNYM Z POLSKIM I
MIĘDZYNARODOWYM PRAWEM; NIEDOPUSZCZALNYM W ŚWIETLE DOKUMENTÓW UNII
EUROPEJSKIEJ I KONWENCJI O OCHRONIE BIORÓŻNORODNOŚCI UCHWALONEJ NA
SZCZYCIE ZIEMI W RIO I RATYFIKOWANEJ PRZEZ POLSKĘ. JEST TAKŻE
POMYSŁEM ABSURDALNYM Z PUNKTU WIDZENIA RACJONALNEGO ROZWOJU I
ZACHOWANIA WALORÓW TEGO REGIONU TAKŻE W ODLEGŁEJ PRZYSZŁOŚCI – W
ZMIENIAJĄCYCH SIĘ POTRZEBACH SPOłECZEŃSTW I KRYTERIACH
WARTOŚCI.
Koalicja „Ratujmy Karpaty”
Koalicja na
rzecz ratowania przyrody
i krajobrazu Karpat wobec projektu Olimpiady Zimowej
z upoważnienia Koalicji
Koordynator – Dr inż. Jerzy Sowicki
Kraków, dnia 24.08.1998 r.
1. włącznie z IUCN – Polska.
2. Państwowa Rada Ochrony Przyrody – oficjalne stanowisko zostało
wysłane do MKOL w Lozannie z końcem 1997 r.
3. Komitet Ochrony Przyrody PAN oraz Instytut Ochrony Przyrody
PAN.