Dzika Polska
Konferencja w ministerstwie
vademecum aktywisty
zaproszenie do współpracy

Wdniu 18 listopada br. w gmachu Ministerstwa Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa stowarzyszenie „Pracownia na rzecz wszystkich istot” przedstawiło projekt „Dzika Polska”. Ministrowie, pracownicy ministerstwa, dziennikarze i inne przybyłe osoby miały okazję usłyszeć o opracowywanej nieustannie w Pracowni strategii prowadzenia lokalnych i ogólnopolskich kampanii w obronie dzikiej przyrody.

Była to prezentacja o tyle nietypowa i niespotykana wcześniej, że do Warszawy przyjechało kilkudziesięciu aktywistów i lokalnych liderów z całej Polski i kilkunastu z nich mówiło o problemach związanych z ich regionami i kampaniami, w które są zaangażowani. Aby ta prezentacja mogła się odbyć potrzebna była wcześniej ustalona koordynacja działania i dosłownie mapa tego działania. Spotkaniu w ministerstwie towarzyszyła wystawa kilkudziesięciu barwnych fotografii, o dużych formatach (100x70 cm), ukazujących przyrodę najcenniejszych miejsc w kraju. Ministerstwo zaprosiło na spotkanie osoby prezentujące aktualne systemy ochrony przyrody w Polsce (Krajowy System Obszarów Chronionych, EECONET i NATURA 2000), a główny konserwator przyrody, minister Janusz Radziejowski notował zgłaszane uwagi i informacje oraz komentował prezentowane problemy, dzieląc się uwagami na temat potencjalnych problemów w najbliższej przyszłości. Ministerstwo zajęło się stroną organizacyjną (wielkie podziękowania dr Annie Kalinowskiej i dr Barbarze Szulczewskiej), a z jego - urzędu - strony uczestniczyli ministrowie Radosław Gawlik (Dobrodziej Przyrody '98) i Janusz Radziejowski oraz wicedyrektor Departamentu Leśnictwa, Ochrony Przyrody i Krajobrazu Zygmunt Krzemiński. Licznie przybyli dziennikarze mogli usłyszeć obie strony oraz otrzymać wiele materiałów prasowych.

Wydarzenie to wiąże się bezpośrednio z realizowanym od dwóch lat projektem „Dzikie jest piękne - strażnicy miejsc przyrodniczo cennych”. Jest to samokształceniowy projekt koordynowany przez „Pracownię”, w którym uczestniczy kilkadziesiąt osób z całego kraju. Oprócz warsztatów, obozów, udziału w kampaniach, strażnicy ci pomagają w tworzeniu mapy Polski, ukazującej miejsca zapalne w obronie dzikiej przyrody. Nie jest to oczywiście opracowanie naukowe i bardzo łatwo je krytykować ze względu na płynne kryteria i metodykę. Jest to jednak projekt niezwykle skuteczny. Uczestnicy projektu nie stają się rzecznikami ekologicznej polityki państwa, ale podejmują dialog z przedstawicielami władzy (na różnym poziomie) informując o kryteriach, na podstawie których są i będą prowadzone kampanie i tworzone naciski dla ratowania przyrody. Przedstawiają się jako konkretna siła, zdolna współdziałać w sieci, która może także wesprzeć polityczne inicjatywy dla ochrony przyrody. Przede wszystkim jednak uczestnicy projektu się uczą. Nie jesteśmy fanatykami idei, ale jesteśmy bezkompromisowi jeśli chodzi o ratowanie dzikiej przyrody. Jesteśmy tacy, jakie jest nasze doświadczenie, a na to doświadczenie składa się nieustanna relacja z wszystkimi, którzy mogą sprzyjać (lub nie) kampaniom dla przyrody.

Rezultatem dotychczasowej realizacji projektu jest wademekum aktywisty wraz z mapą Dzikiej Polski (pierwsza jej wersja była prezentowana w „Dzikim Życiu” nr 7-8/98 i omówiona w Rzeczpospolitej. Jest to wynik dwóch lat doświadczeń, intensywnych treningów, spotkań i kampanii. Chcielibyśmy, żeby nasze doświadczenia służyły wszystkim, nie tylko kilkudziesięciu uczestnikom projektu. Żeby pchnęły setki, a może tysiące ludzi do działań w obronie swojej matki - Ziemi, w obronie jej najdzikszych, naturalnych miejsc i gatunków. W 1999 roku nakładem „Pracowni” ukaże się większa, poszerzona m.in. o wskazówki na temat kryteriów (w zakresie naturalności i bioróżnorodności) oraz uzupełniona o mapy krajowej sieci ekologicznej, ostoje przyrody i bardziej usystematyzowana tekstowo wersja mapy Dzikiej Polski wraz z całym wademekum. Będzie tam również „wilcza” mapa Polski. Książeczka będzie się nazywała „Dzikie, piękne, ginące... - jak skutecznie bronić przyrody”.

Otwarty charakter projektu i luźne kryteria są zachętą dla Was: bądźcie z nami w kontakcie, przysyłajcie informacje, korygujcie błędy. Strategia i skuteczność kampanii w obronie Dzikiej Polski zależy od nas wszystkich.

Janusz Korbel