Nadzór nad wdrażaniem sieci Natura 2000 w Republice Czeskiej prowadzi Ministerstwo Środowiska, które w październiku 1999 r. mianowało Agencję Ochrony Przyrody i Krajobrazu na koordynatora działań związanych z implementacją sieci. Agencja, w strukturach której obecnie znajdują się dyrekcje CHKO, współpracuje z dyrekcjami parków narodowych w zakresie Natury 2000 w obrębie PN. Do współpracy zaangażowało się również wielu naukowców uniwersyteckich, pracowników muzeów, Czeskiej Akademii Nauk, przyrodników z ekologicznych organizacji pozarządowych itp.
W celu przetransponowania odpowiednich przepisów z Dyrektywy Ptasiej i Siedliskowej, Ustawa o ochronie przyrody i krajobrazu z 1992 r. została znowelizowana 28 kwietnia 2004 r., tuż przed włączeniem Republiki Czeskiej w struktury UE.
OZW Petrin. Fot. Andrzej Ginalski
Rozporządzenie rządu nr 51/2005 wymienia 61 gatunków z załącznika I Dyrektywy Ptasiej, uwzględnionych przy wyznaczaniu obszarów specjalnej ochrony ptaków w Republice Czeskiej (OSO – w czeskiej terminologii są to „obszary ptasie”). Rozporządzenie umożliwia także tworzenie OSO w miejscach regularnego przebywania ponad 20 tys. osobników różnych gatunków migrujących ptaków wodnych.
Według Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, najlepszym sposobem wyznaczania OSO są kryteria użyte przez BirdLife International do delimitacji ostoi ptasich (Important Bird Areas, IBA typu C – poziom Unii Europejskiej). W oparciu o tę metodykę Czeskie Towarzystwo Ornitologiczne we współpracy z Agencją Ochrony Przyrody i Krajobrazu w latach 2000-2002 przygotowało projekt krajowej listy OSO – ilustruje go tab. 1:
Liczba | Powierzchnia ogółem | Średnia powierzchnia | Pokrycie powierzchni kraju | |
---|---|---|---|---|
OSO | 41 | 702 194 ha | 17 127 ha | 8,9% |
OZW | 863 | 724 412 ha | 839 ha | 9,2% |
Ogółem | 13,3% |
Od października 2002 r. miały miejsce dyskusje z samorządami, właścicielami i użytkownikami gruntów oraz uzgodnienia międzyresortowe. W latach 2004-2005 ustanowiono formalnie 38 OSO – 3 pozostałe (Českobudějovické rybníky, Dehtář oraz Heřmanský stav-Odra-Poolzí) są dyskutowane. Dyskusje związane są z interesami hodowców ryb oraz planami budowy strefy przemysłowej w obrębie potencjalnych OSO. Sytuacja ta ma miejsce, mimo że przyjęto zasadę uwzględniania wyłącznie uwarunkowań przyrodniczych przy wyznaczaniu i ustanawianiu obszarów Natura 2000. W związku z zaistniałą sytuacją, ekologiczne organizacje pozarządowe wysłały skargi do Komisji Europejskiej.
Aktualnie wyznaczone 38 OSO zajmują powierzchnię 693 870 ha, co stanowi 8,8% powierzchni kraju. OSO wyznaczane są w drodze rozporządzeń rządu, określających ich dokładne granice i przedmiot ochrony (gatunki). Nie formułują one zakazów, ale zawierają listę działań, na których przeprowadzenie potrzeba zgody organu ochrony przyrody (czeskie OSO nie będą posiadać samodzielnych planów ochrony): dyrekcji PN, CHKO, a poza ich obszarami – urzędu wojewódzkiego. Dotyczą one najczęściej zmian użytkowania gruntów, wycinki drzew, zmian poziomu wód powierzchniowych i gruntowych czy aplikowania środków chemicznych z powietrza.
Ministerstwo Środowiska opracuje w razie potrzeby dla poszczególnych OSO zestawy zalecanych działań, aby utrzymać właściwy stan gatunków chronionych i ich siedlisk. W przypadku OSO pokrywających się z już istniejącymi formami ochrony, będą one włączane do ich planów ochrony. Podobnie jak w przypadku krajowych form ochrony, organy ochrony przyrody mogą zawierać z użytkownikami gruntów umowy dotyczące właściwego gospodarowania w obrębie OSO. Mogą również wypłacać finansowe rekompensaty w przypadkach zmniejszenia dochodów użytkownika z powodu przestrzegania wymogów ochrony przyrody.
OSO Jeseniky. Fot. Andrzej Ginalski
Obszary ptasie w Czechach. Źródło: AOPK 2007
OSO w Republice Czeskiej są postrzegane jako nowa forma ochrony przyrody, choć nie są wymienione w § 14 Ustawy o ochronie przyrody i krajobrazu wśród kategorii obszarów szczególnie chronionych.
W związku z niewyznaczeniem trzech OSO, w czerwcu 2007 r. Komisja Europejska wystosowała pierwsze oficjalne ostrzeżenie skierowane do rządu Republiki Czeskiej w sprawie nieprzestrzegania Dyrektywy Ptasiej. Ministerstwo Środowiska przygotowuje nowelizację Ustawy o ochronie przyrody i krajobrazu, w celu zmiany warunków ustanawiania i ochrony ostoi ptasich w ramach sieci Natura 2000 oraz przeprowadzania ocen oddziaływania na środowisko dla tych obszarów.
W inny sposób niż OSO wybierano w Republice Czeskiej obszary o znaczeniu wspólnotowym (OZW), czyli potencjalne Specjalne Obszary Ochrony siedlisk i gatunków innych niż ptaki. Część danych o rozmieszczeniu gatunków (w Czechach dotyczyło to 79 gat. zwierząt i 45 gat. roślin z II załącznika Dyrektywy Siedliskowej) było niepełnych lub przestarzałych, z tego też względu studyjną analizę ich występowania uzupełniło kartowanie w terenie, które miało miejsce w latach 2000-2003.
Potencjalne obszary siedliskowe. Źródło: AOPK 2007
Jeszcze mniej informacji posiadano o rozprzestrzenieniu siedlisk na terenie kraju, więc zdecydowano się zbadać pod tym kątem cały obszar Republiki Czeskiej. W oparciu o specjalnie w tym celu przygotowany „Katalog biotopów Republiki Czeskiej” wytworzono metodykę działań, którą najpierw przetestowano i udoskonalono podczas kartowania pilotowego. Właściwe kartowanie na mapach w skali 1:10 000 w latach 2001-2004 zostało przeprowadzone na 40% powierzchni kraju (praktycznie wszystkie obszary poza gruntami rolniczymi i gęstymi osiedlami ludzkimi). Kartowano wszędzie tam, gdzie typowano –w oparciu o aktualne bazy danych, literaturę, prowadzone badania, plany ochrony, mapy, zdjęcia lotnicze itp. – występowanie siedlisk z I załącznika Dyrektywy Siedliskowej (w Czechach dotyczyło to 60 typów siedlisk). 550 osób kartujących w terenie zebrało dane, które opracowano w systemach GIS i sporządzono warstwy proponowanych ostoi siedliskowych dla poszczególnych typów siedlisk. Pomimo iż kartowanie ukończono dopiero kilka miesięcy po terminie przystąpienia Republiki Czeskiej do struktur UE (i jednocześnie dacie przedłożenia Komisji Europejskiej krajowych list OSO i OZW), końcowy wynik takiego sposobu wyznaczenia OZW można uznać za wysoce dokładny i wiarygodny.
Ostatecznym rezultatem było stworzenie narodowej listy OZW, którą następnie poddano uzgodnieniom z użytkownikami gruntów, modyfikując granice lub nazwy wytypowanych obszarów.
Narodowa lista OZW zawierała 863 obszary, pokrywające łącznie 724 412 ha, co stanowi 9,2% powierzchni kraju. Została ona oficjalnie zatwierdzona Rozporządzeniem rządu nr 132/2005, które weszło w życie 15 kwietnia 2005. 67% całkowitej powierzchni OZW było już objęte krajowymi formami ochrony przyrody.
Terytorium Republiki Czeskiej położone jest w obrębie dwóch regionów biogeograficznych w podziale stosowanym dla potrzeb sieci Natura 2000: kontynentalnego (ok. 96% pow. kraju) i panońskiego. Odpowiednio znajduje się w nich 768 i 108 OZW (z nich 13 znajduje się w obu regionach). Podczas kolejnych seminariów biogeograficznych Republika Czeska została zobowiązana do uzupełnienia listy OZW:
SOO według czeskiego prawa nie są kategorią obszaru chronionego – w ciągu 6 lat od momentu zatwierdzenia przez UE europejskich list OZW dla poszczególnych regionów biogeograficznych obszary te będą musiały zostać objęte ochroną albo na zasadzie pisemnej umowy organu ochrony przyrody z użytkownikiem/właścicielem gruntu, albo poprzez ustanowienie na ich terenie krajowych form ochrony przyrody – o ile oczywiście taka sytuacja nie ma już miejsca. Zgodnie z Ustawą o ochronie przyrody i krajobrazu, każdy obszar należący do jednej z krajowych kategorii ochrony przyrody musi posiadać plan ochrony.
Ponieważ OSO częściowo nakładają się na OZW, obszary Natura 2000 zajmują w Republice Czeskiej łącznie 13,3% powierzchni kraju. Wszystkie krajowe kategorie ochrony przyrody uzupełnione o obszary Natura 2000 pokrywają w sumie 20,4% terytorium Czech.
Profesjonalizm wykonania oceny oddziaływania na środowisko w obrębie obszarów Natura 2000 ma zapewnić zapis §45 i Ustawy, który mówi, iż ocenę tę może wykonać wyłącznie osoba: nie karana, posiadająca odpowiednie wyższe wykształcenie oraz legitymująca się zdanym egzaminem z fachowej wiedzy na temat wykonywania takich ocen. Autoryzowaniem takich osób zajmuje się Ministerstwo Środowiska. O tym, czy ocena ma zostać przeprowadzona decydują dyrekcje PN, CHKO lub urzędy wojewódzkie właściwe dla poszczególnych obszarów Natura 2000.
W raporcie ekologicznych organizacji pozarządowych, oceniającym zaawansowanie wdrażania sieci Natura 2000 w nowych krajach członkowskich UE z 2005 r. (por. DŻ nr 10/2005), Republikę Czeską oceniono następująco:
Porównując wdrażanie Natury 2000 w Czechach i innych nowych krajach członkowskich UE widać wyraźnie, iż do dobrej implementacji sieci przyczyniło się:
Nie oznacza to jednak, że wszystkie już istniejące lub planowane obszary w ramach sieci są dobrze chronione. Oto przykłady kolizji interesów na trzech terytoriach:
Na koniec jeszcze jedna uwaga – Natura 2000 w Czechach nie jest siecią. Określa się ją wyrazem „soustava”, co oznacza raczej „system”, „zbiór” oddzielnych elementów, niepołączonych ze sobą przestrzennie i jeśli spojrzymy na mapy Natury 2000, nie tylko w tym kraju, to wydaje się to być logiczne. Pytanie brzmi – jak zapewnić spójność Natury 2000, do czego obliguje Dyrektywa Siedliskowa?
Andrzej Ginalski
Oficjalna strona Natury 2000 w Czechach: natura2000.cz
Shadow list: veronica.cz/ochranaprirody/natura_2000/index.html